خب، بله!
دموکراسی هم کم بدی نداره! کم البته که نه، زیاد بدی داره و خب، به قول جنابهِ استاد که می فرمایند: مثال می زنم که خوب ملتفت شید!
به طور مثال اگر قرار بود دموکراسی در کلاس ما برقرار باشه، می بایست از ابتدا تا آخر سال تمام ساعات رو زنگ بیکاری گذاشته و در این راستا که حقوق اساتید یک وقتی حرام و نامشروع نباشد، پاس کردن امتحانات بر گرده آنان نهاده شود!
که البته این مورد حقیقتا یکی از اون مواردی هست که باعث می شه، انسان ها در هر سن و سالی در هر نقطه ای از جهان، گلو ها را برای دموکراسی جر بدهند.
مورد دیگر این که، بگذارید از فوتبال مثال بزنم... در اون شرایط احتمالا برنده مسابقه، مثل خندوانه، با میزان آراء مردم تعیین می شد و در این شرایط اگر پول پوگبا شصت تا گل هم به پرتغال می زد، پرتغال با مدد شکم شش تکه رونالدو قهرمان بلامنازع یورو و همه ادوار رقابات می شد.
یا حتی دوباره برگردیم به همون مدرسه، که در اونجا دیگه فرقی نمی کرد شما چه قدر دود چراغ بخورید و امثالهم... مهم میزان ژلی هست که به موهاتون می زنید و ایضا ارتفاع سیخک ها!
یا در مصاحبه های کاری احتمالا داشتن یک خانواده به خاک سیاه نشسته، رزومه بهتری محسوب می شه تا داشتن سابقه موفق شغلی در فلان شرکت و داشتن مقدار زیادی مدرک از دانشگاه های خفن دیار دووور!
یا مثلا اگر خدا می خواست دموکراسی رو در مورد ماه رمضون اعمال کنه، با اکثریت قاطع آراء رای به انحلال این ماه مبارک صادر می شد!
یادش بخیر، یک جایی که دقیقا نمی دونم کجا بود، یک چیزی خوندم که "هرچیزی، هم خوبی داره و هم بدی" مسلما دموکراسی هم خوبی هایی داره... لابد!
- ۹۵/۰۴/۱۹